استعداد یابی
استعداد یابی
همه ما انسان‌ها برای انجام هدف خاصی به این دنیا آمده‌ایم. خلقت هیچ‌کدام از ما بیهوده نیست. اگر در طول زندگی این احساس برای شما به وجود آمد که وجود من برای این دنیا و مردمان آن هیچ سودی ندارد، مطمئن باشید که در مسیر اشتباهی قدم برداشته‌اید.
خداوند در وجود همه ما انسان‌ها یک سری ویژگی‌ها و مهارت‌های منحصربه‌فردی قرار داده است که شاید در وجود هیچ‌کس دیگری این ویژگی وجود نداشته باشد و یا اگر هم وجود دارد به‌اندازه ویژگی ما قوی و خاص نباشد.
شاید اگر شما استعداد یابی نکنید و از این ویژگی‌هایتان در مسیر پیشرفت بشری استفاده نکنید، سال‌ها طول بکشد تا فردی با توانایی‌ها و استعدادهای شما پا در این دنیا بگذارد و خدمتی را که شما می‌بایستی انجام می‌دادید، او انجام دهد.
اما من که ویژگی خاصی ندارم!!!
این ویژگی‌ها قرار نیست چیزهای خارق‌العاده و یا دور از ذهن باشد. ممکن است برخی از ویژگی‌هایی که برای ما خیلی بدیهی و معمولی به نظر می‌رسند، برای دیگران ویژگی خارق‌العاده‌ای باشد که آن‌ها به‌هیچ‌عنوان نمی‌توانند داشته باشند و یا حداقل کیفیت ویژگی آن‌ها به‌اندازه کیفیت ویژگی ما نباشد.
این ویژگی‌ها می‌تواند چیزهای ساده‌ای مثل خنداندن دیگران، داشتن روحیه لطیف، تیزبینی، داشتن حافظه قوی، داشتن قوای بدنی بالا، توانایی صحبت در جمع و … باشد.
چطور این ویژگی ها رو پیدا کنم؟
یکی از راه‌هایی که می‌توانید این ویژگی‌ها را پیدا کنید توجه به علاقه‌مندی‌هایتان است. معمولاً افراد به کارهایی علاقه دارند که ویژگی‌های خوبی برای انجام آن کارها در وجودشان نهفته است.
راه دیگر این است که از اطرافیانتان کمک بگیرید و از آن‌ها بپرسید که به نظر آن‌ها شما چه ویژگی‌های بارزی دارید.
وظیفه هرکسی این است که این ویژگی‌ها و مهارت‌ها را در وجود خود کشف کند و تلاش نماید تا آن‌ها را تقویت کرده و در مسیر خدمت به جهان و مردم بکار گیرد.
هرکسی با پیدا کردن این ویژگی‌های منحصربه‌فرد و ایجاد کمی خلاقیت می‌تواند شغلی برای خود دست‌وپا کند و درآمد خوبی به دست آورد. چراکه وقتی یک فرد با استفاده از ویژگی‌هایی که در درون خود دارد و به آن علاقه‌مند نیز هست، با توان و قوای بالایی در آن حوزه وارد می‌شود و می‌تواند تحول‌آفرینی کند و در ازای آن درآمد خوبی هم به دست آورد.
برای مثال هستند کسانی که با استفاده از توانایی خنداندن علاوه بر ایجاد نشاط و شادی در جامعه درآمد خوبی از این راه به دست می‌آورند.
همچنین هستند هنرمندانی که به خاطر روحیه لطیفشان آثاری خلق می‌کنند و به فروش می‌رسانند و یا سخنرانانی که با استفاده از ویژگی سخنرانی خود علاوه بر آموزش و آگاه‌سازی مردم کسب درآمد می‌کنند.
استعداد یابی (کشف استعداد ها)
برای اینکه بتوانیم زودتر استعدادها و توانایی‌های درونی‌مان را کشف کنیم، در این بخش چند سؤال مطرح می‌شود که فکر کردن و پاسخگویی به آن‌ها می‌تواند به روند استعداد یابی ما کمک شایانی کند:
۱- در کودکی و در مقطع راهنمایی چه درس‌هایی را بیشتر دوست داشتید؟
۲- کدام معلمتان را در دوران راهنمایی و دبیرستان بیشتر دوست داشتید؟
۳- در کدام درس‌ها نمرات بهتری می‌گرفتید؟
۴- به کدام بازی‌ها بیشتر علاقه داشتید؟
۵- دوستان دوران راهنمایی و دبیرستان در کدام درس‌ها از شما کمک می‌خواستند؟
۶- از اطرافیان (اطرافیان عاقل و مُوَجَه) دوران کودکی خود سؤال کنید در زمان کودکی در چه زمینه‌هایی استعداد داشتید؟
۷- خودتان به این بیندیشید که در کودکی چه استعدادهایی داشتید؟
۸- در کودکی دوست داشتید وقتی بزرگ شدید چه شغلی داشته باشید؟(واقعاً چه چیزی دوست داشتید؟)
۹- در حال حاضر به نظر خودتان چه استعدادهایی دارید؟
۱۰- از اطرافیان (اطرافیان عاقل و مُوَجَه) حال حاضر خود سؤال کنید به نظر آن‌ها در حال حاضر چه استعدادهایی دارید؟
۱۱- در حال حاضر اطرافیان شما برای حل چه مسائلی به شما مراجعه می‌کنند و از شما مشورت می‌گیرند؟
۱۲- اگر هیچ محدودیتی نداشتید، مایل بودید در چه زمینه‌ای علم و یا تجربه خود را بالا ببرید؟
۱۳- چشمان خود را ببندید و تصور کنید هیچ محدودیت مالی ندارید. حال فکر کنید چه شغلی را برای خود انتخاب می‌کنید و به چه فعالیت‌هایی می‌پردازید؟
۱۴- چشمان خود را ببندید و به ۲۰ سال آینده بروید. اگر چه‌کارهایی در ۲۰ سال گذشته انجام داده باشید از خودتان رضایت خواهید داشت؟
از طریق لینک زیر می توانید سوالات بالا را در قالب یک فایل PDF دانلود نمایید:
بسیار عالی مخصوصا جملات اول و سوال اخر .من خیلی دچار شدم ولی متن شما مقداری تکلیف من را با خودم روشن کرد .ممنون میشم اگر دقیق تر و جامع تر میشد
سلام؛ وقتتون بخیر
خداروشکر که کمک کننده بود
به امید خدا به زودی قراره این مقاله آپدیت بشه
سلام، کاش اینجور مطالب و راهنمایی ها رو بیست سال پیش داشتم.
بعد از چهل سالگی تازه متوجه شدم که من در حسرت رشته ای که در دوران دبیرستان دوست داشتم ادامه بدم، هستم.
دوست دارم به عقب برگردم و همه چی رو از صفر شروع کنم ولی ترس یا شاید احساس دیر شدن نمیزاره اینکار رو بکنم. اینکه از اول شروع کنی و اخرش از اون چیزایی که هم داشتی بمونی…!
این حسرت خوردنها باعث شده که برخی از کارهام رو نتونم به درستی و سرموقع انجام بدم.
گاهی این حس با مشغولیتها از بین میره ولی باز دوباره میاد.
به نظر شما دیره که ادم حتی تو این سن هم بره دنبال خواسته قلبیش و بتونه جایگاهش رو از لحاظ حرفه تو جامعه پیدا کنه؟
سلام
روز بخیر
متاسفم که توی دوران نوجوانی شما این اتفاق نیفتاده ولی این رو بدونید که هیچ وقت برای قدم برداشتن در مسیر رویاهامون دیر نیست
پیشنهاد من اینه که شروع کنید رفتن به سمت حوزه ای که علاقه دارید. شاید حتی تا آخر عمر طول بکشه رسیدن بهش، شاید هم حتی هیچوقت بهش نرسید اما لااقل ته دلتون راضیه که براش تلاش کردید و نگذاشتید اون رویا بمیره